17 Cebi Yoktur Kefenin4 Şiiri - Ahmet Yo ...

4/:
Böyle hikayet ederler ki ekabir,
Bir bir yaşayarak aşka ve yaşama dair ne varsa:
“Cebi yoktur efendiler kefenin.”
Benekli bir sabah sapanıdır ıslık ıslığa dönen,
Atılan Davudi taşla vurulurum, daha hayalim cenin...
***
Şakağımın çağlayanında harlayan bu ses,
Yıllardır yurdunu arayan mülteci kanın sesidir.
Telvesidir dağlar ardına karanlık ordugahlar kuran albızın.
Kumlara gömdüğüm ve ardımdan ağlayan kızın,
Cehennemde dikilen İdris ustanın elbisesidir.
***
Mikron mikron dokunur izinsiz iş işleyen kaslara ateş.
“Ko bırak dokunsun be hısımoğlu! ”
Dürülür sonsuz zaman.
“Ko bırak dürülsün be hısımoğlu! ”
Son savaşta aman dilemez yamaçları örten,
Ve göğsünü kanı ile kapatan,
Ilıman ürpertili ama tenleri soğumaya yüz tutan kızlar,
Bir nar keser yalamak için kızıl mağmasını damağım.
Gözlerim banar aydan arta kalan bir parça nura,
Umur sinirinden şişer ve kocaman bir ay olur.
Dalar kudurgan dağlar gibi ve oturur sezgilerime.
Karanlık bir kabri koyup ortalık yere,
Açarım gıcırtıyla paslı kapağı.
Kainatın fermanıyla dürerim bütün ölü anları ve anıları.
Kır bir küheylandır artık izinle işlenen bütün işler,
Atlarım ve vururum sağrısına ateşin eli ile,
Şahlanır ve çepeçevre tüm evreni gezerim.
Derunî...
Son kez sübhanekeyi okur gözlerim...