Devrildi duvar yetim Ayşe, beton , öksüz Ali
Yedi kat yukardan kader olmuş garibe çöküp
Haberi zangır zangır karabuluta bürünmüş; zelzele
Toz içinde canlar , çamurda yalınayak, sokak karanlık
Ruhlar sıkışmış betona sığınıp ağıttan ağıta durmuş anneler
Demir demire sarmış yoldan milim milim örmüş tuğladan
Damla damla hasretten inim inim yürekler solgun
Umudun üçgeninde enkaza sarınmış Mehmet.
Oğlu bir evin! Sarılmaya hasret nefesine bin elin
Yığınlarının üzerinden dolanıyor hayaller dipdibe
Gözler sese hasret can kulağıyla görmeye hazır
Feryadı dolanıyor bağrından annenin küçüğüne
Sarılmış sıkı sıkı ilk gözağrısı büyüğüne göz göz
Ardına sarmış ortancayı olanca canıyla tutunmuş
Evinin direği düşmüş yıkılmış nerede ki diz çökmüş
Tırnak tırnak arıyor canının yanını yüreğinden damlıyor
Komşu olmuş sonsuzluğa dokuz sokaktan kerpiç
Telaş koşuyor bir aşağı bir yukarı umutsuz nafile
Yedi kat aşağıdan, yerden; çığlıklar göğe karışıyor
Figana koşuyor duyup melekler inmiş mutsuz gökten...
Afetin yas günü; ocaklar söndüren hüznün mumu sönsün
Yanmasın bir daha da, acıyla yoğrulmuş harcı tutmasın...
Kayıt Tarihi : 17.8.2020 22:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!