16 Kasım Nefesleri Şiiri - Gökhan Durgut

görüyorum yine
beraber uyanışlarımızı
güneşsiz bir izmir sabağında..
tonlarca isimsiz kokulardan
burnuma ruhumun esaretinin kokusu geliyor
bir de
esmer teninde güneşi bekleme avuntusu..

görüyorum yine
içiyoruz izmir'in ücra yerlerinde
sokaklar bağır cağır serserilerle dolmuş
hangimizin umrunda
gömülüyoruz omuzlarımıza
herhangi bir izmir kaldırımında
basiretimiz muamma bir yerde soluklanıyor..
o günden beri
benim sabahlarımda hiç güneş olmuyor
tüm güneşi esmer tenin sahiplenmiş,
gözlerimde hep bir Tanrım büyüksün dedirten
ellerin
ve izleri....
ve 16 kasım nefesleri...