Dokuzyüzaltmışaltı ayrı düştüm de senden
Nasıl ayrılıksa bu... kopmadı hiç ip benden
Sanki unutulurmuş gibi uğraşmak var ya
Aslında bu bir zulüm inan bir de angarya
Yıllar geçip giderken senden yaaa senden uzak
Meğer ki kurarmışım kendime binbir tuzak
Ne oraya uğradım, ne aklımdan geçirdim
Şu yaralı gönlüme ne acılar içirdim
Önce bir meşgâle bir başka iş miş buldum
Bir başka dünya bulup doğru içine daldım
Bir karmaşa içinde geçti de bir 4 yıl filân
970 oldu hatırlattı bir ilân
Bir gün Zeyrek civarı bir belediye panosu
Yazmıyor mu “Konser var - Mezuniyet korosu”
Meğer unutmamışım baktım ki ben aynı ben
İlânda solistler var biri o da biri sen
Hemen bir bilet aldım, günlerce öncesinden
Şimdi dinlemek seni hem de billûr sesinden
Bir kararlı edayla çıktın da mikrofona
Dönüp de taksim için yan gözle baktın o’na
Allah var iyi çocuk iyi arkadaştı o
Bir dolaştı tellerde Hicazkâr’ı açtı o
Ve sen başladın “Ah”la...”Benim serv-i...” diyerek
Ve seni dinledim ben, memnun mutluuu gülerek
Sonra 2. eser bak onu unutmuşum
Oysa biliyor musun yıllar yılı tutmuşum
Da o programı ben sarmalayıp saklayıp
Taşınırken kayboldu... hem ok yazık hem ayıp
Ve sonra bir daha hiiiç ne rastladım ne gördüm
Senden yana sanki bir sağırdım ve de kördüm
Şimdi diyeceksin ki “İyi ya unutmuşun”
Unutmak mı ne mümkün... ya kılıçdı ya kurşun
? /?
Kayıt Tarihi : 29.9.2015 10:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!