Nerde toprağa bir tohum düştü de,
Ona toprak ana cevap vermedi?
Hangi tohuma bir can üşüştü de,
Attığı birine bin gövermedi?
Can ne kadar zulüm etse de ona!
Yazın kor ateşe, kışınsa dona...
Dayanır özünden verir en sona!
Ne attın da ona olup ermedi? *
Ne geniş gönlü var akıl, sır ermez...
Onun verdiğini padişah vermez!
Ne verirse versin yüzüne vurmaz,
Kim gönül verip de devran sürmedi?
Toprağa sarılan kalır mı naçar?
Kapanmışsa kapın, toprağın açar...
Sev de gör, ne güzel kokular saçar!
Ona sırt dönen bu sırra ermedi...
Tevazudur toprak ananın adı...
Hoşgörüdür onun gerçek muradı!
Ceddimiz Âdem ve cümle ahfadı,
Hangini sarıp da hoş görmedi?
Kimi bıraktı ki bu toprak darda?
Zemheride soldu, açtı baharda...
Gün gelip koynunda yatmakta var da,
Sanki o kimlere göğüs germedi?
Antalya–2012/02
* ermek: olgunlaşmak
ermek: ulaşmak, öğrenmek.
Kayıt Tarihi : 10.2.2012 19:37:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tevazudur toprak ananın adı... Hoşgörüdür onun belli muradı! Ceddimiz Âdem’in cümle ahfadı, Hangini sarıp da hiç hoş görmedi?
Toprak tevazudur, alçak gönüllüdür, nimetlerini esirgemeden veren gani gönüllüdür. Ve , şiirin de dediği gibi gün gelir bizi koynuna alır...
Güzeldi okumak. Hatta okurken kendi gönlümüzü de sorgulamak...
" Tevazunun , karşılık beklemeden vermenin neresindeyiz ? "Diyerek...
Güne yakışan bir şiir. Kaleminiz daim olsun. Emeğinize sağlık.
Saygımla...
TÜM YORUMLAR (19)