15 Temmuz Zaferi Şiiri - Cengiz Dilsiz

Karanlık bir geceydi, saatler Yirmi İki.
Ne dost belli ne düşman, öyle sinsi oyun ki.
Neferim pusu kurmuş, öyle hüzünlü an ki,
Ay yıldızlı bu aşkım elin olacak sanki.

Bir umut bekliyordum geceyi aydınlatan,
Umutsuz bekliyordum, budur beni ağlatan.
Benliğimde bölündüm, yardım diledim haktan
Nasıl vaz geçerdim Doksan Üç yıllık bu aşktan.

O an bir şeyler oldu, ben yeniden ben oldum,
Benliğime sığmadım, âdeta milyon oldum.
Büyük bir kükremeyle meydanları doldurdum.
Çanakkale rûhuyla bugün yeniden doğdum.

Sol elimde Altı ok, sağda Üç hilalli yay,
Başım dik ve alnım Ak, kendim kocaman alay.
Şehadet eder gibi toprak, su, yıldızla ay
Başkadır vatan aşkı, geçilmez öyle kolay.

Ankara'da Kazan'da canlı uçaksavar ben,
Şehitler Köprüsünde etten duvar yine ben.
Düşmanlar vurdu beni İki Yüz Kırk yerimden,
İki Yüz Kırk ruh ile cephe aldım yeniden.

Öte yandan sokakta, caddede, meydandayım.
Mermiye göğüs geren güçlü bir îmandayım.
Dedelerimin târih yazdığı zamandayım,
Dündeyim, bu gündeyim, gelecek yarındayım.

Gücümü gören düşman fazla direnemedi,
Bu îman karşısında ileri gidemedi.
On Beş Temmuz gecesi düşman böyle yenildi.
On Beş Temmuz zaferi böyle elde edildi.

Dedemi dünya tanır, şimdi ise ben varım,
Osmanlı'dır soy adım, TÜRKİYE benim adım.