15 Temmuz Kurtuluş Şiiri - Ahmet Kesgin

Yedi düvelle sırtlan
Uyuz çakal kim varsa
Kalkıştılar birlikte
Haince vatanıma

Selâlar verilirken
Milletim tekbirlerle
Allah'a hamd ederek
Yürüdü mermilere

Başta komutan vardı
Dik duran bir adamdı
Çıkın dedi milletim
Hançer sırta dayandı

Görülmedi bu kadar
Kahpece sinsi tuzak
Her kılığa bürünmüş
Koynumuzda asalak

Göğsünü siper eden
Onca şehit ve gazi
Düşünmedi canını
Önce vatanım dedi

Canlar bedenimizde
Ebedi değildi ki
Vatan için gidenler
Ebediyete gitti

Namusu mahremine
Göz dikenin gözüne
Bakıp göz bebeğine
Yıkıl git şeytan dedi

Senden korkan kahrolsun
İmanım var and olsun
Şehitlik yazılmışsa
Yüz bin kere hamd olsun

Bugün ben bu uğurda
Feda olup vatana
Düşüp kara toprağa
Dirilendenim dedi

Korku kaderim değil
Korkmadı ecdadım da
Bu vatana şerefli
Şehitler var ardarda

İmanın ne olduğu
Sizin için meçhulse
Bize o kadar malum
Mesele memleketse

Gelin ne kadar varsa
Hainlerle kalleşçe
Kaderi yazan kalem
Rabbimizin elinde

Herşey erecek Hakk'a
Eninde ve sonunda
Hakikati unutan
Hesap verecek O'na

Kim gidecek Gayya'ya
Kim kalacak Sırat'ta
Tartılınca ameller
Hepsi anlaşılacak

İlâhi adaletin
Sahibi olan Allah
Mazlumların ahını
Zalimden çıkaracak

Ahmet KESGİN / ANKARA

14.08.2016