15-hayalci çocuk Şiiri - Seyfet Bozçalı

15-Hayalci Çocuk
Hep sonsuza dalardı gözleri,
Kanat gibi kullanırdı kolları.
Uçarak geçerdi sarp yamaçlardaki yolları,
Gel bizimle kal diye el sallardı bulutlara.

Düşlerinde dalardı uzaklara gözleri,
Açık pencereden rüzgâr okşarken saçlarını
kapanırdı göz kapakları usul, usul
uyurdu tasasız anne kucağında gibi

Uyandı pencereye koştu hayalci çocuk,
Komşu duvarını gördü sıvası dökük.
Hayale dalmıştı gördüğü düştü,
Uyanarak düşünü mahvetmişti.