14 Şubat Gecesi Şiiri - Mehmet Zafer Özcan

Yine başladı gecenin sessizliği,
Yine düştü bir yaprak daha takvimden.
Tıpkı saçlara düşen aklar gibi tel tel
Yarındı, bu gün oldu
Bu gündü, “dün” oldu bu gece

Farklı bir gece bu gece
Tezatların bir biriyle yarıştığı gece
Bazen uzaklarda mutluluğun,
Bazen de yakınlarda hüznün yaşandığı bir gece
Uğruna şiirler yazılan,şarkılar söylenen bir günün gecesi bu gece!

İki kadeh koydum masama
Biri senin için, biri de sana
Uzaklardan kaldırıyorum günün şerefine
Son yudumu içiyorum kadehteki
Sonu gelmeyen kadehlerdeki son yudumu…

Sanma içerek sarhoşum bu gece
İçsem de içmesem de sensizim bu gece
Sen, sensizlik nedir bilir misin?
Sen hiç sensiz kalmadın ki
İçmeden sarhoş olmadın ki

Bu gün de sabah oldu,
Uykusuz geçen gecenin sabahı
Sensiz ve sessiz…
Sürükleniyorum yağmur bulutları gibi öylece
Aşamadığım dağlarda yağarcasına dökülüyor göz yaşlarım

Neden mi Birtanem?
Çünkü uzaklardasın!