14 Şubat Algınlığı Geçiriyorum

..

On (suz) dört (duvar arasında) Şubat algınlığı geçiriyorum..

Yüreğimde kalıcı hasret, gözleri.
Enkazın dibi, geçen günlerin altında ezilen Tenim..

Kıvranıyor bir yalan gibi Aşk,
süregelen acıyla,
süresi gelmeyen ömrümün sonunun içinde..

Geçmişin mutlu anlarına dalarken enseleniyorum, yokluğuna..

Sesimi kısıyor, odadaki ayrılık bağırışları
ve kendimi affettirmiyor bana,
Bensizliğe bu kadar alışıkken Sen,
İçimin sana olan bağışıklığı...

Gün gibi aşikar artık,
Kalbimdeki bu kör dövüşün, danışıklığı..

Kimseye dönüşmeden,
Aklımla tanışıklığına yabancı bırakmalıyım gözlerini
ve imlâsına, neyi ima ettiğini sormadan kapamalıyım,
Eski dilde Benim olduğun anlamı taşıyan,
Seni Seviyorum yalanlarını...

On (suz) dört (duvar arasında) Şubat algınlığı geçiriyorum..

Beden dilim sürçüyor,
Kontrolden çıktı içimdeki özlem.
Bu dar boğazdan çıkış yolu,
Aklımdan çıkman biliyorum.
Kapalı değil tünelin ucu,
Sadece, Seni hâlâ çok seviyorum..

Kendimden korkuyorum,
tavan işkilleniyor bakışlarımdan
ve kapatamadığım ışık, sövüyor arkamdan..

On (suz) dört (duvar arasında) Şubat algınlığı geçiriyorum..
Halimi anlatmaya yetecek kelimeler, Ayrılık uykusunda..

Bu ara her şey sessiz,
Her şey Sensiz..

Pili bitmiş radyodan ses gelmesini bekleyen bir ihtiyar yüreğim.
Aşk bitmiş, neyi bekler ki ellerim? ..