14 Şubat Şiiri - Togay Atalar 2

... 14 şubat...

BU GÜN KÖPRÜ'DEYİM İSMİ OLMAYAN BİR KÖPRÜDE;
SESİZ BİR ŞEKİLDE YALNIZ GEÇERKEN;
YER TAŞLARINI SAYAR OLDUM BİR ANLIK;
SOĞUK ESİYORDU AMA ÜŞÜMÜYORDUM;

RÜZGAR BANA BİR ŞEY DİYORDU UĞULTULU BİR ŞEKİLDE;
SENİ DİNLİYOR GİBİ RÜZGARIN SESİNİ DİNLİYORUM;
YALNIZLIĞIM GİDER OLDU RÜZGAR ESTİĞİNDE YÜZÜME;
SEN GELDİN AKLIMA SENİNLE İLK TANIŞTIĞIMIZ KÖPRÜDE;

YÜRÜYORDUM ŞİMDİ TEK BAŞIMA YAPA YALNIZ KÖPRÜDE;
ANSIZIN HAYKIRMAK GELDİ İÇİMDEN İSMİNİ;
YAĞAN YAĞMURA PAYLAŞMAK İSTEDİM SENİ;
KARA GÖZLERİNİ İLK GÖRDÜĞÜM KÖPRÜDE;

YÜRÜRKEN ALDI BENİ ESİNLEME DAHA YÜREĞİMDE TAP TAZE;
BU KÖPRÜ DAHA NELER KALDIRDI ÜSTÜNDE;
NE SULAR AKTI ALTINDAN SESSİZCE;
ÇOĞU SULAR DENİZİ GÖREMEDEN KURUDU BU KÖPRÜDE;

BEN SENİ GÖRDÜĞÜM İLK KÖPRÜDE YÜRÜYORUM SADECE;
SAYDIĞIM YER TAŞLARI ARTIK BİTMEK ÜZEREYDİ KÖPRÜDE;
SEN İSE HALEN DAHA YOKTUN HALBUKİ DAHA DÜN GİBİ;
14 ŞUBAT YETİŞEMEMİŞTİM SANA HER GEÇİŞİMDE