14 Şubat Şiiri - Tevfik Tekmen

sokaklarda yürüdüm bugün
siz gibi
kalabalığınızda
ne çoksunuz tanrım
ne çok
çekirge sürüsü gibi

kiminiz kol kola
yanak yanağa
kiminiz üçlü beşli yedili
ne rahat
ne de çok konuşuyorsunuz
cırcır böcekleri gibi

kiminiz çarptı bana
istemeyerek
kiminiz omuz attı
pardon diyerek
kiminiz bet bet baktı
kiminiz korna çaldı
oha diyerek
yollar sizinmiş gibi

“oysa kazılmış çukurlar vardı, ölü sıçanlar ve akbabalar…”

ben de yürüdüm
şapkam parkam botlarım
ellerim ceplerimde
ışıklı vitrinler gördüm
seyyar satıcılar
dilenciler
mağazalara girip çıktım
sizden biriymiş gibi

biliyor musunuz atlar tepişiyormuş cehennemde
eşekler arada kalmış
Rus uçağı düşürmüşüz geçenlerde
Amerika’ya heyyt demişiz
Azez’i bombalamışız obüslerle
atları değil ama
eşekleri
öyle yazıyor gazeteler

Cerablus Kobani
Halep
Fırat’ın batısı yakası
Kırmızıçizgi
Savaşa gidiyormuşuz Suudilerle

“Zzztt Erenköy! ”

sevgililer günüymüş bugün
biliyor muydunuz
biliyordunuz tabii
ama söylemediniz

“Yol bitmiş sonra, çıkmışım sokaklarınızdan. Şehrin dışına…”

yeşermiş buğday tarlası
dikenli katırtırnağı ağacı
elinde yarım simitle ben
atıl bir kaldırım taşı üzerinde
şubatta yaz gelmişmiş gibi

bir kız diyorum o zaman
yamalı şalvarlı soluk mintanlı ak yazmalı
şu buğday tarlasında
orak biçiyor
bu yaz sıcağında
seyreylesem doyasıya ama
güneş gözlerimi alıyor

“Gri bir sis perdesi; bulanıklık… Yaygaracı çekirgeler; uğultu… Başım dönüyor, gözlerim kör…”

boğazıma ilmek mi geçirsem acaba
istemeyerek
içsem mi şerefinize
tiksinerek
dağlara mı gitsem yoksa
ama sürü sürü kargalar gökyüzünde
çığlık çığlığa

“Galiba ölüyorum ben. Usul usul. Hem de isteyerek…”

LaTekmen Şubat/2016/Valelemburgaz