14 Şubat Şiiri - Erbil Kutlu

Gidenler, Dönmüyorlar,
Gelenler İse, Fazla Kalmıyorlar.
Herkesin Bir Beklentisi Var,
Belki Benim Bile Var, Farkında Değilim;
Çünkü Ne Gidenlerin Ardından Gidiyorum,
Ne De Kalamayanlara Dur Diyebiliyorum!
Sanırım Ben, O İlk Yalnız Kalışımın Gecesinde,
Ruhumu İnim İnim İnleten O Acıyı Seviyorum;
Ya Da Ruhumu İnim İnim İnleten O Acıyı Yaşadığım
O İlk Yalnız Kalşımın Gecesini Seviyorum.
Mum Işığımın Aydınlatığı,
Tütsümün Kokusunu Yaydığı,
Şarabımın Teselli Verdiği Odamda,
Aşkı Özlüyorum, Bekliyorum,
Yaşanılmış Gülümseten Ve Ağlatan Anları Anıp,
Acıyan Bir Gülümseme İle Göz Yaşımı Döküyorum;
Bu Gece 14 Şubat, Yine En Sevdiğim Halimdeyim…