139- Dur Yeter Şiiri - Selahaddin Aktay

Önce insanı,
Olduğu gibi, kabul edeceksin,
Bir çiçeği, böceği, kurdu, kuşu gibi,
Yaşayacaksın, ölçüler içinde,
Paylaşacaksın, yakışır bicimde,
Ne halt olduğunu, bildiğin halde,
İnsanı değerler içinde, yaşayacaksın,
Zaman, zaman, idare edip, uyaracaksın,
Hoş karşılayacaksın, gereksiz çıkışları,
Ne, zamana kadar?
Huzurun, yaşam sevincin,bildiğin,
Değere saldırınca;
His etsen bile, beklemeyeceksin,
Dur, yeter diyeceksin,
Toprağın dibine, değil,
Geri, dönüşümsüz
Geri, gelmemecesine,
Buruşturup, buruşturup,
Çöpe atacaksın, arkadaş...

Dostun Gerçek