Ah...bir izin versen şakımaya,
yazık!
Bunca yıldır bir yalancı gülümseyişin peşinden koşturduysan beni.
Boşuna neden dağılıyor diyorum uykularım ,neden kanıyor sol yanım,neden kasılıyor kollarım?
Yalnızlığımı al ve götür başka yalnızlığın yerine koy.
Alışığım nasıl olsa böyle çarmıhlara gerilmeye...
Ama kolay sanma bu kaçmaları
Olmuyor işte
Damar damardan, hücre hücreden, ten tenden kopmadıkça...
Böyle gitmek olmaz ki!
Nasıl bir acele göç ki bu.
Gidiyorsun demek...
Nereye.
Nereye.
Nereye...
15.12.2018- 121
Necdet ArslanKayıt Tarihi : 5.2.2019 16:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!