12. Sone
Saatin kaç olduğunu anlatan çan vuruşlarını saydığımda,
Ve parlak günün korkunç gecede battığına baktığımda,
Gördüğümde menekşenin ışıltısını yitirdiğini
Ve siyah buklelerin beyazla gümüşlendiğini,
İzlediğimde yaprakları dökülmüş o ulu ağaçları ki
Eskiden sıcağa karşı davarlara gölge verirlerdi,
Ve solmuş püskülleri kirli sakallar misali
Hepsi de toplanıp demetlenmiş yazın yeşilliği,
O vakit düşündüm işte senin güzelliğinin de
Böyle heba olup olmayacağını vakit geçtikçe;
Değil mi ki şirin ve güzel şeyler dünyayı terk ederler
Ve başkalarının yetiştiğini görünce hızlıca ölürler.
Zamanın tırpanına karşı bir şey yok yapacak;
Sen göçerken sadece çocuklarındır karşı koyacak.
William Shakespeare (1564-1616, İngiltere)
Çeviren: İsmail Haydar Aksoy
Kayıt Tarihi : 14.11.2020 23:53:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sonnet 12 by William Shakespeare When I do count the clock that tells the time, And see the brave day sunk in hideous night; When I behold the violet past prime, And sable curls, all silvered o’er with white; When lofty trees I see barren of leaves, Which erst from heat did canopy the herd, And summer’s green all girded up in sheaves, Borne on the bier with white and bristly beard, Then of thy beauty do I question make, That thou among the wastes of time must go, Since sweets and beauties do themselves forsake And die as fast as they see others grow; And nothing ‘gainst Time’s scythe can make defence Save breed, to brave him when he takes thee hence.
![İsmail Aksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/11/14/12-sone.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!