12 Mayıs Şiiri - Muhammed Cahit Kaya

Bakın ne diyeceğim. Bir gün adamın biri
Kim var diye sorulmuş, atılmış o ileri.

Ümmet derdiyle dertli, ehl-i dava biriymiş
Ama dava yolunda yoldaştan bihabermiş.

Sanmış ki yoldaşı da kendi gibi biridir
Hem bu yola çıkmak da er kişinin işidir

Yolculuk vakti gelmiş, neyse çıkmış yola zat
Yol arkadaşını hiç gözü tutmamış fakat.

Bakmış ki o yoldaşı daha yola çıkmadan
Kendini belli etmiş hiç farkında olmadan

Bizim zat besmeleyle o trene binerken
Yoldaş kendinden geçmiş bir fıkraya gülerken

İşin aslı şudur ki demişler ya eskiden
Nerede bir deli var, deli bulur kendinden.

Garip zatın yoldaşı, bir uzatmış elini
Anında bulmuş hemen, kendi gibi birini

Yoldaş ve arkadaşı başlamış konuşmaya
O da dünden razıymış fıkrayı anlatmaya.

Fıkra şu ki bir gün, bir vakit namazında
İmam gaflete düşmüş yanlış demiş ezanda

Cemaatse belli ki deli ve yoldaş gibi
İmam yanlış yapınca hoş görmemiş garibi

İmam efendi gidip mihraba çıktığında
Bir geriye dönmüş ki, kimse yok arkasında

Tabi hayli şaşırmış, hemen kahveye varmış
Caminin her zamanki cemaati ordaymış

İmam seslenivermiş: “Namaz vakti gelmiştir.”
Cemaatten birisi: “Yok. Daha gelmemiştir.”

İmam daha şaşırmış, “Bu iş gariptir.“ demiş
“Ezanın da gariptir.” diye karşılık görmüş.

Güya fıktaymış işte garip imamın hali.
Yoldaşın gülüşüne baksan komiktir hayli.

İki deli birlikte bu fıkraya gülerken
Yoldaş o zatı görmüş üzgün üzgün dururken

Haddini aşmış elbet, dönüp o zata demiş:
“Her halde fıkra sana pekte komik gelmemiş.“

O zat şöyle bir durmuş, cevap vermemiş önce
Sonra demek istemiş, onlar hala gülünce

“Güldünüz, eğlendiniz. Fakat habersizsiniz
Siz o imamdan daha berbat bir haldesiniz.

İmam gayr-ı ihtiyar yanlış demiş ezanı,
Siz ise şuursuzca, bilmezsiniz davayı.”

Demek istemiş lakin, önemsememiş yine
Halbuki bin altındır, öğüt, değer bilene

O zat da haklıdır. Ki, karşısında harabe.
Altın semer vursan, kaç yazar ki merkebe!