113 Şiiri - İbrahim Şahin 2

KIVI 115 – “Damdan Dama Sütyen, Sürhüye Düşen Gülüş”
Kış gecesi, bizim damda oğlanlar, komşunun damında kızlar. Kar fırtınası uğulduyor, ama gülüşler daha gür.

Fadime, gülmekten sütyenini tutamıyor. Bir kahkaha, bir rüzgâr, ve sütyen uçuyor— Memo’nun sürhü sapına oturuyor.

Memo, sürhüyü bırakıyor, sütyene bakıyor. Gözleri kısılıyor, biryan balışla tatlı bir tebessüm gönderiyor.

Ayşe, o tebessümü görünce yerin dibine giriyor. Ama damdaki kızlar gülmekten yere yatıyor. Sütyen, o gece sadece Memo’nun değil— köyün hafızasına da oturuyor.