112 Acil Ambulans Şiiri - Cemalettin Güzbey

Soğuk kış günleri ve aylarından sonra,baharın kokusu ve renkleri arasında yaza girdiğimizin haziran ayının ortalarında,sıcaklara merhaba demek için bir gezinti yapmak istedim.Belediye otobüsleri(halk otobüsü) bir yerden bir yere gereksinim sırasında ulaşım aracında yaşadıklarımı şöyle anlatmak,sizlerle paylaşmak isterim.
Sıcakların baskın olduğu zaman içinde,bir belediye otobüsünde yolculuk yaptığım sırada,otobüslerin içi dolu olmasına rağmen iler ki otobüs durağından iki arkadaş genç kız binmişti.Hoş sohbet ederek ayakta yolculuk yapıyorlardı.Yaşları tahminime göre onbeş,yirmi olmalı sanıyorum.Bir kaç durak geçmiştik ki otobüsün ortasındaki boşluğa kadar gelmişlerdi.Oturduğum yerden bir tanesinin sıkıntı içinde olduğunu sezinledim,dahada dikkat kesildim,genç kızın bir tanesi orta kapıdaki merdiven basamağına oturdu,yine sohbete daldılar ama yüz rengi sararmış solmuş,her şey fazla ağırlık yapıyor olmalı ki ilk önce arkadaşına çok sevdiği gözlük ve cep telefonunu,şapkası,el çantası derken belediye otobüsünün içinde halsiz ve bitkin bir şekilde kendisini bıraktı,görenler yardım etmek için koşuştu..! !
-Su varmı! ! ? ?
-Şeker,tatlı,çukulata,sakız
Seslendiler,çantalara bakıldı ve yetiştirdiler.
Fakat hiçbir şey fayda etmiyordu,eline koluna kafasına su döküldü,camlar açıldı,lakin bir türlü kendisine gelemiyor,başını dik tutamıyordu.Bir kaç durak geçtik,inen binen oldu belki ilerdeki Terminal otobüs durağı vardı orada belki ilk yardım yapılır diye hop oturup hop kalktım.Lakin terminal içine girmesine rağmen genç kıza müdahale yapılmayıp devam edildi.
Artık dayanamadım ve sesimi yükseltdim.
-112 Acil Ambulans arandımı ! ! diye sordum.. ses yok..! !
Hemen Cep telefonumu cebimden çıkardım. 112 aradım.
Kayda alınıyorsunuz,buyrun diye bir ses..
Belediye halk otobüsünde olduğumu,genç bir kızın bayıldığını, uğraşılmasına rağmen ayılamadığını,yer ve mekan belirtilerek yüksek sesle telefonda konuştum.Avizeden gelen ses bizlere yani otobüs yolcularına mümkünse hastanın arabanın dışına alınmasını temiz hava gereksimi olduğunu,genç mi,yaşlımı sorusu ardından hemen gönderileceğini söyledi.Hemen aynı anda otobüsün durması için düğmeye,butona bastım.Arabanın durması ve ambulansın geleceğini söyledim.
Fakat çok ilginçtir ki seksen civarındaki yolcuların herbiri farklı sitem için de bu olayı farklı ilk olarak görüyorlardı.Kimisi için randevu veya başka bir şekilde ulaşımları sekteye uğramıştı.
Şöför otobüsü durdurdu.Birkaç yolcu hastanın başında yardım etmeye çalışarak dışarı allındı,tekrar tekrar ıslatıldı.Şöföre seslendim kusura bakma dayanamadım genç kızı bu şekilde görmek beni çok üzdü,112 Ambulansı ben aradım diye söyledim,O da bu şekilde gidilmez zorunlu olarak beklemem lazım dedi.
Ben tekrar 112 aradım,bekliyoruz ambulans gelmedi diye,henüz 7 dakika oldu telefon yapılalı dedi,sanki biz yaşayanlar için otuz dakika olmuş gibiydi.112 Acil Ambulans geldi,hasta ve arkadaşını Ambulansa bindirdik,görevlilerden izin aldıktan sonra belediye otobüsü kendi yolun,güzergahına devam etti.Kimisi vicdanen memnun kimisi sitemkar ama en önemli şey insan olduğumuzu bir kere daha hatırlayıp,seksene yakın insanın olaya canlı olarak şahit olması,şahsen beni mutlu etti.112 ACİL AMBULANS a TEŞEKKÜR EDERİM..