110 İtfaiye Şiiri - Cemalettin Güzbey

Sanırım önceki yıl. yaşadığım yer olan Egekent den Çiğli merkezine zaman zaman onbeş dakikalık yürüme mesafesiyle gidebiliyorum.Egekent yüksek yayla havası ve oksijeni bol,yemyeşil ağaçlarla kaplı geniş cadde ve sokaklarıyla modern bir yerleşim alanı olması nedeniyle,burada yaşamayı tercih etmişdim.
Yaşadığım yerden bakınca deniz seviyesine yaklaştıkca hava kirliliğinin yaz ve kış aylarında çok rahatca görebiliyorum.Sanki sis tabakası gibi görüş mesafesi azalıyor.Şehir bir bulut kitlesine giriyor ve silik bir hal alıyor,bü nedenle ki Egekent de yaşayanların ne kadar şanslı olduklarına inanıyorum.İşlerimizi resmi dairelerde görebilmemiz için merkeze inmemiz gereksede,
Yine böyle günlerden bir gün merkeze yürüyerek inerken(otobüs ve minübüslerimiz yeteri kadar olmasada var) 75.yıl Türk dünyası parkının yanından geçiyordum.isli bir kara duman,koku vardı içimden hemen işimi görüp geri dönmeliyim diye düşünürken,bir sesle sarsıldım,o an yanıldığımı anladım.
_İiimdat! .
_İiimdatt YANGIN VAR! ..
Genç bir kadının sokakta bir o tarafa, bir bu tarafa koşturup
_İtfaiye'nin numarası kaç! .?
_Telefonunu bilen varmı! .?
Diye çarasiz bir şekilde çırpınıyordu.Gelen geçen vardı ama,kimse cevap vermeden,bakıp geçiyordu.Muhakkak ki tahminim onlarda bilmiyordu,neyse hızlı adımlarla yürüdüm.
Yangın üç katlı bahçeli evin orta katında koyu simsiyah duman,is,yaşlı bir amca pencereye çıkıyor,koşuşturan varmı gibisine o içeri giriyor,yaşlı bir kadın pencerede,komşuları olacak genç kadın panik içinde koşuşturuyor.
_Suuu! .
_Hortum! .
itfaiye derken hemen sesimi yükseltim.
_110
diyerek sesimi tekrar yükseltim ve
_İTFAİYE nin telefonu 110
dedim,fakat genç kadın hala koşuşturuyor.Telefona ulaşamıyordu.onu öyle görünce,hemen yanımdaki cep telefonumu çıkardım.Derhal 110 çevirip olayı anlattim.'Yaşlı insanlar yardım istiyor,ben yoldan geçen vatadaşım dedim.'Telefona çıkan şahıs benden adresi istedi.gerek sokak tabelası na ve kapı numarasını oradaki lere sorarak verdim.
O sırada yaşlı teyze geldi.
_İçerde insan varmı diye sordum,içerde çok duman olduğunu göz görmüyor amca söndürmeye çalışıyor, Hemen bende merdivenlerden çıkarak,daireye girdim iki kişiyi gördüm.fakat müdahale edilmesi için maske gerekli yoksa bu dumanın öldürücü boğucu olduğunu itfaiye yolda geliyor onların duman maskeleri olduğunu söyleyerek,ikna ettim ve evden uzaklaştırdım,merak etmeğin diyerek telkinde bulundum.
Aradan 10-15 dakika içinde itfaiyenin sesi ve kendisi iki koldan,sokağın iki başından anında geldiler.İtfaiyeci kardeşlerimi buradan kutluyor ve kedilerine teşekkür ediyorum.Bende gönül rahatlığıyla oradan sonucu bilmiyorum ama ayrıldım.
Türk silahlı kuvvetletlerinde aldığım terbiye,yetenek ve kurslar sayesinde müdahalede bulunup,acı yaşanmamasına katkı sağladığım için mutlu olarak yaşamıma devam ettim.