’’11 Temmuz 1995’de güvenli bölge ilan edilen Srebrenitza’da Sırp Katilleri ve Hollandalı BİRLEŞMİŞ İLLETLER askerlerinin iş birliği ile şehit edilen yaklaşık sekiz bin Bosnalı kardeşimizin ansına saygı ve gözyaşlarıyla. ’’
Srebrenitsa, o zaman ki adıyla Birleşmiş Milletlerin, şimdilerde benim, bir çok Müslümanında gözünde ''Bir Leşmiş İlletlerin'' bittiği gündür 11 Temmuz 1995... Hollandalı Barış Gücü Askerleri, askerde demek doğru mu size aslında bilemiyorum? Soytarılar desem daha doğru... Sizin orada neyin gücü olduğunuz ayan beyan ortadaymış.
Nasıl bir vicdan var sizlerde? Daha doğrusu, olmayan vicdanınızı daha önce nerelerde bıraktınız? Biz biliyorduk aslında, ne Sırp'tan, ne Hollandalıdan ya da başka gavurdan dost olmayacağını... Yine de saflıkla, içimizi temiz tutup, acaba insanca davranırlar mı diye kalbimizden az da olsa geçti, geçmesine de... Yine yanıltmadınız bizleri... Önce Müslümanların elindeki silahlarını topla, sonrada Sırp Gavuruna teslim et, kadın, erkek, çoluk, çocuk demeden...
Bosnalı Şehit kardeşlerim. Bizler size, bize, yapılan bu zulmü asla unutmayacağız. Ruhlarınız şad, mekanlarınız cennet olsun. Gün gelecek Ratko Mladiç'de, Slobodan'da hem dünyada hem de ahirette bunların bedelini çok acı bir biçimde ödeyecek. Ödüyorlar da fazlasıyla... Bu utanç zaten onlara yeter...
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta