11 Şubat Şiiri - Feyzullah Aydın

11 ŞUBAT
Yüreğim;
Acıyorken, akıyor gözyaşlarım.
Her zaman olduğu gibi seninle dopdoluyken kanıyor yaralarım.
Ayrılık şarkılarını ezberliyor kulaklarım,
Derinlere dalıyor gözlerim.
Hasret türküleri de tuzu biberi oluyor acılarımın.
Yine hava puslu, dünyam karanlık, içim buz gibi.
Sensizliğin zemheri soğuğu ürpertiyor beni, üşüyorum.
Karşımda duran fotoğrafına sığınıyorum.
Avunmak için mi ısınmak için mi bilemem ama
Gözlerindeki ışıltı,
Yüzündeki gülücükler, ısıtıyor içimi adeta.
Saf ve temiz bakıyordu gözlerin.
Dudaklarının söylemek isteyip de, söyleyemediklerini söylüyordu bana.
İlk defa gülüyordum,
Hem de ağlarken…
Derin bir nefes çekiyor, kokunu soluyordum.
Gülen gözlerinden ayırtmıyordum gözlerimi. Saçlarını okşuyordum.
Özlem ve hasretin birleştiği,
El ele vererek bana çektirdikleri acılara sen derman oluyordun yine de.
Sesleniyorum sana! Hem de haykırarak;
Ay olup aydınlatacaksan gecelerimi,
Güneş olup ısıtacaksan gündüzlerimi,
Bir umut olup, aralayacaksan sana açık, kapalı penceremi;
Ömrümün sonuna kadar beklerim seni inan…
Bu haykırış; yürek acılarının feryadı,
Yükselen sesi,
Cehenneme mahkûm ettiğin sevdalının son arzusu belki de son nefesi.
Yalvarıyorum Allah’ıma bitsin bu çile bu acı,
Yeter, yeter artık, bitsin bu hasret kapansın bu trajedinin son sahnesi…
Başlasın yine umuda yolculuk 11 ŞUBAT Gecesi
İyi ki doğdun, iyi ki varsın dünya tatlısı,
Canının can dostu,göz bebeği bir tanesi! ..
İyi ki doğdun iyi ki varsın…
11/02/2007