11 Eylülden 12 Eylüle Şiiri - Hasan Arpaci

11 Eylül'e kadar;
Sisli geceler,
Azgın gündüzler,
Sonsuz düzlüklerde;
Sağın faşistleri,
Solun kapitalistleri,
Servetin baronları,
Yeşil dolarların,
Hışırtısın da buluştular.
Paranın kışkırtıcı sesiyle coştular.

Masum Anadolu çocuklarına,
Yeni koridorlar açtılar,
Kendi çocukları eğitim için,
Uzak ülkelere kaçtılar.
Bomba yağmurlarıyla,
Gençlere mezar kazdılar.
Sonra...
Kurşun atışlarıyla,
Düşünceleri vurup,
Mezarları kapattılar.

Alev alev yanan ormanlar,
12 Eylül karanlığında,
Bir günde sönüverdi,
Sağcı-solcu gençler’in,
Beyinleri donuverdi,
Ve gençliğin fikirlerine,
Tank enkazlı anıtlar diktiler.
Yaşı tutmayanı,
Adaletin kirli bodrumlarında,
Kalemlere astılar.

Fakat;
ANALAR...
Anaların göz yaşlarından,
Çeliğe sular veriliyor,
Umutlar geleceğe,
Heykel gibi dikiliyor,
Ve bütün ANALAR haykırıyor...

ATAM..!
Ruhuna rahmet okuyoruz ama;
Senin kurduğun peygamber ocağı,
Evlatlarımızı yedi,
Yok etti,
Anaları delirtti,
Bütün bir nesli mahvetti....
Diyorlar...
BEDDUA ediyorlar...

H.Arpacı.12.09.1982,TOKAT