Yüksekliklere mahkûm kaldım hep
Yüksek üzüntüler, yüksek yalnızlık
Ve gerçekleşmeyecek olan yüksek hayaller
Ama her şeye rağmen yüksek umutlar seçtim kendime
Başarabildiğim sorunları aştım
Ama yinede yalnızlıkla ödülümü aldım hep yalnız kaldım
Yalnızlıklarımda daha çok umutlarıma sarıldım
Yükseklere çıkan umut kulelerimi inşa ettim
Gün oldu yorgun düştüm
Gözlerim uykuya
Kulaklarım sadece kendi sesimden başka seslere hasret kaldı
Gün oldu ağladım ama yine de yıkılmadım
Canıma tak ettiği bir anda
Basamakları adım adım çıktım kulenin son yüksekliğine
Attım kendimi göklerden yeryüzüne
Belki orada yalnız kalmam diye
16 Ocak 2016
Cumartesi
Mehmet Yunus Aytek 2
Kayıt Tarihi : 24.3.2017 22:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!