1a/:
Bu bölüm sürgüne dairdir.
Babil kralı Nebukatnezar'sa kendi destanının Gılgameş'i. Özel kanununun Hammur abi'si yani. İ.Ö. bir yılda yontuldu taşlar. Başlar vuruldu. Duruldu bulanık sullar. Tunç kendi zamanında eridi. Biz ise devrildik ömrümüzün sonunda. Hayatının kırk birinci yılında ne olmuştu? Anımsa. Kırık mızraklıların başkentini zaptetmişti tabiidir ki büyük baban. Sararmış kağıtlar kentini ele geçirense sendin. Kendin verdin bilcümle kararını tarihin.
'Hu! ' de ve kapaklan...
Yani attın kadim sayfalara bir çentik.
Doldu zamanın kırbası zafer dilimiyle.
Gelimiyle sevindirdi son oğlun.
Atlar yemlendi ışıktan ve mağmadan.
Delirdi muharipler sevdalarıyla yatıp.
Artık...
Sefer vaktidir.
Sabaha yakın bir sırada...
'Amin' de ve çekil Ya Yakhya.
Kayıt Tarihi : 20.3.2006 17:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!