10 Kasım Sallanıyor, Sallıyor İstanbul!

Sallanıyor, Sallıyor İstanbul!

Yaktın ulusu, yaktın beni İstanbul.
Yüreğindeki depremler hala bitmez.
İstanbul, şiddetle sallanıyor, sallıyor!
Hala sarsılır cumhuriyet, sarsılır Türkiye'm.
Sızım sızım sızlar, hala gören kalpler

Atamı inleterek ağlattın ve yatağa yıktın.
Dolmabahçe sarayında, saat 9'u beş geçe öldü,
Ankara'nın hasretini çeke çeke o ışık mı söndü?
Hürriyeti sevenlerin acı çığlığı, hala üstünden gitmez.
İstanbul'un depremleri hala sallıyor, sarsılıyor memleket.

Kalp görmezse göz görmez.
Altından taç olsan kıymet vermez
Emanetti Atam, ver geriye.
Ankara'mda dikilmiş, gözü yaşlı Anıtkabir.
Der ki: Sen gel Atam, ulusun öz yüreğine,yürüsün halk ileriye.

Sen gelince Atam.
Sevinir cümle vatan.
Sevinir vatanın kalbi Ankara'm
Sevinir yetimin, dul anan.
Umutlanır kefensiz yatan.

Atam, Ankara'ya geldi.
Seni yetiştiren iller,
Ne sevindi, ne sevindi!
Sevinçleri yükseldi, yükseldi,
Sultan Ahmet Cami gibi Kocatepe olup ünlendi.

Seni seven, yetiştiren illere hoş geldin.
İstanbul'da yazılıp sana verilen ölüm fermanını,
Yırtıp yerlere atan ellere, illere hoş geldin.
Kokuna hasret illere, komşu geldin.
Hakkı, cumhuriyeti yaşatmak için yurda can suyu verdin.

Biri Konyalı, biri Aydınlı atan.
İzmir'imde yatar, Zübeyde anam.
Unutulur mu, seni doğuran anan?
Unutmaz İzmir'im, unutturmaz yaratan.
Onu omuzlar üstünde taşır, dört büyük bakan.

Çok mu aydınlık geldi sana?
Gözlerin kamaşıp göremedin mi ne?
Kavuşmayalım mı, daha huzura, ne?
Umutları erdirelim muradına.
Sarsılmaz olsun cumhuriyet, ulaşsın huzura.
Abdullah Bedeloğlu