10 Kasım Atatürk'ü Anma

10 Kasım Atatürk’ü Anma
Yaktın ulusu, yaktın beni İstanbul.
Yüreğindeki depremler hala bitmez.
İstanbul, şiddetle sallanıyor, sallıyor!
Hala sarsılır cumhuriyet, sarsılır Türkiye'm.
Sızım sızım sızlar, hala gören kalpler.

Ata'mı inleterek ağlattın ve yatağa yıktın.
Dolmabahçe sarayında, saat 9'u beş geçe öldürdün,
Ata’m, Ankara'nın hasretini çeke çeke ebediyete göçtün.
Asırlarca akan kanın kokusu, anaların acı çığlığı, hala üstünden gitmez.
İstanbul'un depremleri hala sallıyor, sarsılıyor memleket.

Kalp görmezse göz görmez.
Altından taç olsan kıymet vermez
Emanetti Ata'm, ver geriye.
Ankara’m seni bekler sendin ona en güzel hediye.
Der ki: Sen gel Ata'm, ulusun öz yüreğine.

Sen gelince Ata'm.
Sevinir cümle vatan.
Sevinir vatanın kalbi Ankara'm
Sevinir yetimin, dul anan.
Umutlanır kefensiz yatan.

Ata'm, Ankara'ya geldi.
Seni yetiştiren iller,
Ne sevindi, ne sevindi!
Sevinçleri yükseldi, yükseldi,
Süleymaniye Cami gibi Kocatepe olup ünlendi.

Seni seven, yetiştiren illere hoş geldin.
İstanbul'da yazılan senin ölüm fermanını,
Yırtıp yerlere atan ellere, illere hoş geldin.
Kokuna hasret illere, komşu geldin.
Hakkı, cumhuriyeti yaşatmak için ilkeler verdin.

Biri Konyalı, biri Aydınlı atan.
İzmirimde yatar, Zübeyde anam.
Unutulur mu, seni doğuran anan?
Unutmaz İzmir'im, unutturmaz Yaratan.
Onu omuzlar üstünde taşır, anlayan.

Ülkün yükselmek ileri gitmek senin.
Haydi, Umutları erdirin muradına.
Sarsılmaz olsun cumhuriyet,
Şad olsun tüm memleket.
Ulaşsın Ata’m da huzura.
Abdullah Bedeloğlu