Yarın,
Kırmızı ışıkta durur gibi durmayacak elbet hayat.
Sıradan bir duruş olmayacak yarın.
Herkes,
Yani vicdanı olan herkes,
Görebilen gözleriyle,
Bu güne şükürle,
Minnetle durduracak göz kapaklarını.
Milim kıpırdamayacak kirpikleri,
Öylece duracak hazır ol da.
Boğazına düğümlenen hıçkırık bile,
Titretemeyecek o ürkek
Ve
Her an ağlamaya hazır dudaklarını;
Duracak dudaklarında hayat.
Yarın,
Annesinden hemen sonra,
Babasını da kaybeden çocuk gibi olacak gözlerin.
O gözler ki,
Öksüzlüğe alışamadan yetim kalan,
Yedi yaşında çocuk gözleri.
Çocuk ağlayacak,
Ama gözyaşları yanaklardan değil içine akacak.
Kımıldamadan,
Öylece bakacak uzaklara,
Kimsesiz, kimliksiz ve nefessiz.
Yarın duracak hayat sol yanınızda,
Yarın büyük gün.
Yarın hüzün,
Yarın senden de insan olan gerçek yüzün.
09.11.2022 Hıdır Daştan
Kayıt Tarihi : 14.11.2022 16:50:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
9 Kasım gecesi yarına dair hissettiklerimi kaleme aldım.
![Hıdır Daştan](https://www.antoloji.com/i/siir/2022/11/14/10-kasim-102.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!