1a/:
Yamalı bohçalar kahininin zamanındaydık,
Kimmerya dulları Tahrani'ce yerine,
Benim dilimi konuşurlardı genellikle.
Konuşur ve ağlaşırlardı.
Şiirlere kulp takarlardı elemden.
Kutup erirdi acılarını içerek.
Her engerek önce kendine akıtırdı zehrini.
Ben günah tüten ellerimi açardım.
Racalar mozolelerine hanımlarıyla gömülürdü.
Bhutan ülkesi her gün bir daha ölürdü.
Artık sen de 'Amin' de ve çekil Ya Yakhya.
1b/:
Kahramanlar selam durmada sana bak.
Selam al, 'Hu! ' de ve kapaklan...
Ya Yakhya sana armağandır burada yazılanlar. Hatta Karakurum'da taşlara kazılanlar ruhsal armağanlardır. Kavmine geçmişten kalanlardır. Asya illeri şahittir buna. Bugünkü Anadolu türkü yakar üstüne. Ege bölgesi zeybek oynar ardından. Ayartıcı Şeytandır beni yalanlayacak olan ancak. Bal neye denir? Baal nedir? Baalbek nerenin vilayetidir? Sustun işte. Dinle. Eski Kenanlıların taptığı bir puttur Baal mesela. Baba büyük harfle yazıldığı zaman gerçek anlamındadır. Yani oğlunun yanındadır.
Ayrıca Ey Yakhya Oğlu Yakhya,
Bunlar sana da,
Benim oğluma da aslında...
Artık sen de 'Amin' de ve çekil Ya Yakhya.
Kayıt Tarihi : 20.3.2006 17:47:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!