* Son Tango Şiiri - Öznur Karayumak

SON TANGO

Dün gece, vuslata gebe
Bir ölüm sesiydi düşümde duyduğum
Dün gece, düşümün saçına dolanmış
Mızrap gibiydi o ses ki vurgunu olduğum

Carlos Gardel’in “tomo y obligo sunu çalıyordu
Bir ağaç, orkideye tutkun
Başrol çalıkuşunun, figürandı bir çiçek,
Rüzgâr ıssız kuytuda, ay bir dekordu suskun

Su gibi duru bir seviyle kutsanıyordu
Aşkının burcuna düşen burcum
Yansın idi yüzümün gülümseyişi,
Dudağımın nemi, tenimin iklimi
Zamana sıktığın kurşun idi
Kumbaramda birikmiş onca senli gün
Kendi gizinin rengiydi üzerime giydirdiğin aşk renginde elbise
İlk yaz düşüyle gökten inişindi yaşamımın muştusu
Aklın düz açısından, üçlendi eşkenarlar

Dün gece kuşlar izin vermedi yokluğunun hükmüne,
Okşadın saçlarımı sabaha kadar
Takvimler doğururken
Hep aynı sayıda aynı günü haftaya
Dün gece alnıma vurdu sessizliğinin gölgesi,
Bölündü uykum
Hayata, hep şiirle şarkıyla kanayan göz sustu
Bir bıçak sırtı gibi hasret siyahı soldu tene
Yıldızlı gecede, kayboldu buz kesiği mavim
Gölgesi uzadı sensiz donan her rengin
Pusulası aşk iken kaybolmuş bir gemiydim dün gece
Kopan fırtınada kalleş bir rüzgâr değiştirdi yönü
Bitmedi hasrete kesilmiş fatura öde öde

Dün gece ıslak bedenim idi
Sağanak yağmur altında kıyına vuran
Koluma girdi deniz dedi ki
“Aşka tutunduğun andır, rol yapılmayan en değerli an!
Onsuz zamanların anlamsızlığında, en yakın yer yüreğin.
Elini koy üzerine, orada nefes alan kim? ”

Gelirken, bir avuç deniz getir avucunda sana söylesin
Sadece sensin önü sonu cümlemin,
Sadece sana özel
Sözüm, özüm, uzanan elim ömrümce bilesin...

15.5.2007, Öznur KARAYUMAK

"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabı ve sesli Şiir albümünden
………..

THE LAST TANGO

Last night, conceived with the reunion
It was a voice of death I had heard in my dream
Last night, entangled in the hair of my dream
It was like a plectrum which the voice I happen in love with its

It was playing the Tomo y obligo of belonging to Carlos Gardel
A tree which be addicted to the orchid
The leading role is belonged to the scrubbird, a flower walked-on
The wind is in desolate nook,
The moon was a decoration that it have been going on taciturn

It has been sanctifying with a pearly passionate love like water
Which my sunsign corresponded to sunsign of your love
The smile of my face, the moisture of my lips, the climate of my skin was your reflection
The bullet was that you had been shoot into time
So much with you days which accumulated in my moneybox
It was the color of yourself mystery
That you have been dressed on to of mine
Which the dress have in the color of the love
It was your descending from the sky with the spring that was the evangel of my life
From the flat angle of my mind, the equilaterals is divided by three

Last night the birds did not allow to the verdict of your absence
You caressed my hair until dawn
While the calendars were giving birth to the weeks
Always no change the day at the same amount
Last night, the shadow of your silence hit to my forehead
My sleep divided,
The eye is quieted which bleeding to life always with the poetry and the songs
The black of longing faded onto the skin like a knife-edge
The cut of ice my blue disappeared on starred night
The shadows of all colors grew longer which one frozen without you
While its compass is the love, I was a lost ship, last night
A prick wind changed its direction which has been broken out in the storm
It didn’t finish to the longing which the bill made out an invoice, pay and pay

Last night, it was the wet my body
Which has been stranded on your shores beneath the cloudburst rain,
The sea took my arm that it said
“The moment is that you had been held on to love
That the role isn’t performed, the most precious moment!
In inexpressiveness of the times without him, your heart is closest place.
Put your hand on it, who is breathing there? ”

Bring a handful of sea in your hand while you come, it will tell you
Only you are the beginnings and the end of my sentence
It is private only for you
My word, my core, my hand is reached out for my life
You ought to know…

Öznur KARAYUMAK

Çeviri: Öznur KARAYUMAK