1 Son Mektup Son Elveda Şiiri - Emin Ege

Yapacak birşey yok artık.
Kurumuş bir dal gibiyiz,
Çiçek açamayız ve meyve veremeyiz.
Yaşanacak ne varsa hepsini yaşadık
Bu aşkta yarın yok artık.
Yarınlar dünde kaldı
Biz dünü bile yaşayamadık.
Oysa yaşanacak neler vardı neler,
Zamansız öldük yaşayamadık.
Bu sevgi ikimize de ağır geldi.
İkimiz de taşıyamadık.
O büyük servetten ne kaldı söyle,
Bütün umutları son kuruşuna kadar harcadık.
Şimdi bir o kadar borçluyuz ayrılığa,
ve bir o kadar da mahkumuz yalnızlığa.
Bu ayrılık rüzgarı asla esmeyecekti,
Mutluluğun gölgesinde,
Yalanlar,
ihanetler
ve çelişkiler gezmeyecekti.

Şimdi bir kuş düşün,
Kanatları kırılmış...
Bir çocuk düşün,
Elinden oyuncağı alınmış...
Bir şehir düşün...
Bütün sokakları
Bütün caddeleri
ve bütün evleri yıkılmış...
Bir de beni düşün
Ormanlar misali yakılmış.
Çöller misali susuz kalmış,

Solan bu çiçek
Belki başka baharda yeşillenecek.
Kim bilir o mevsim
Hangi kışın ardından gelecek.
Biz ağlasakta
Biz kahrolsakta, ayrılığı isteyen yüzler hep gülecek

Belki sen başka kollarda uyanacaksın bundan sonra.
Belki de ben yine aynı,
Yine uykusuz sabahlarda.
Bu sarhoş bu kırık kalbime
Bir ah daha ısmarlayacağım günahlarda
Ve yine senin buz gibi bir yalnızlığa
Bırakıp gittiğin bu elleri, sürgüne bıraktığım sokaklarda.

Acıma sakın bana.
Acınacak hale düşersin.
merak edip görmeye de çalışma
Yoksa kaderine küsersin.

biz bütün gemileri bir hiç uğruna yaktık.
Umut çiçekleri de soldu artık
Ve biz bu aşkı,
Fazlasıyla yaşadık(.)
Artık dönüşü olmayan bir yoldayız.
Bir girdap bu.
Bir ayrılığın tam ortasındayız.
Mısralara damlalar düştü dilimden,
Kalbim istemesede o söz düştü kaleminden.
Hani senin nefret ettiğin.
Hani senin duymak istemediğin...
İnan son defa kırılacaksın bana.
Emin ol ki, benden bu sözü duymayacaksın bi daha.
Çünkü:
Bu sana yazdığım SON MEKTUP
Bu sana söylediğim SON ELVEDA
SON ELVEDA...