garip bir zamanın içinde, bir prenses yaşardı.
kalbi temiz, ruhu temiz; yüzünde bahar vardı.
gülümseyişine tüm mevsimler hayran olur,
ağladığında dağ taş yerinden oynardı.
hep saklardı kendini; ellerini gözlerini,
saklardı bildiği bütün sözcüklerini.
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum