Yaprak ve ihtiyar–1
Kış sardı her tarafı
Soğuk fırtına ve ayaz
Etraf bembeyaz
Bir kocaman ağaç
Ve dalından düşmeyen bir yaprak
Sarı rengi bile koyu
Buruşmuş ve kırışmış
Artık çekilmiş suyu
Her gün gelir o yaprağı görmeye
Elinde bastonuyla ihtiyar
Mutlu olur görünce düşmediğini
Dayan dostum der usulca dayan
Bırakma kendini
Ve mutlu ayrılır o gün
Ve her gün
Yaprağa bakmaya gelecek
Biliyor ki ihtiyar
Yaprağın düştüğü gün
Kendisi de ölecek
Yaprak ve ihtiyar–2
Eğildi ve önüne düşen yaprağı aldı
Evirdi çevirdi kendini gördü
Yaprağın sararmış çizgilerinde
O da ilkbaharda doğmuştu
Sırım gibiydi gençliğinde
Ne fırtınalara dayanmıştı bir bilsen
Kopmamıştı tutunduğu dalından
Yaza vermek için
Yaz güneşi ile bir olgunlaşmıştı
Bir kabarmıştı ki çevresi
Meyveleri yanı başında cıvıl cıvıl
Bet bereket dağıtıyor etrafa
Küçük meltemlerle konuşuyor
Muhabbet memleket meseleleri
Ve hayatın son baharına gelmişler
Tutunduğu dallar salmakta yavaş yavaş
Tutunduğu parmaklar zayıflamakta hayata
Bak zamanı geldi bu yaprağın
Dalından ayrıldı ve düştü
Ölümün kucağına
Şimdi sıra kendisinde biliyor
Çöküverdi dizlerinin üstüne
Bakıverdi geçmişteki ömrüne
Teslim etti kendisini ölüme
Kaskatı buldular akşamüstü
Ölüm her ikisine de yakıştı
Ve ikisinin öldüğünde
Mevsim karakıştı
Kayıt Tarihi : 7.3.2007 11:03:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yer Samsun Cumhuriyet meydanı parkı. Bastonuna yaslanarak yürüyen yaşlı adam önüne düşen yaprağı eğildi yerden aldı, bir düştüğü ağaca baktı bir yaprağa baktı. Yaprağı yere atmadan parktan uzaklaştı gitti.
müzeyyen başkır
her mevsimi ile...önemi anlaşılarak..
tebriklerimle...
Bir kabarmıştı ki çevresi
Meyveleri yanı başında cıvıl cıvıl
Bet bereket dağıtıyor etrafa
Küçük meltemlerle konuşuyor
Muhabbet memleket meseleleri
...şiirinizi tebrik eder saygılar sunarım...Mehmet Karlı
TÜM YORUMLAR (9)