1. Kitap "Duygu Damlaları " -Sanma ki B ...

Hala odamın köşesinde durur oturduğun koltuk
Koltuk deyip de geçme... anıları çok derin
Rengi solmuş, biraz da yıpranmış ama kimin umurunda
Ben biliyorum ki o izler senin izlerin
Az önce kalkmışsın gibi hala sıcak minderin
Kokladım binlerce kez kokladım
Yüreğim doluncaya kadar kokladım
Okşadım…. Saçını okşar gibi okşadım

Bacağı kırık sehpanın üstünde telefon ahizesi
Parmak izin kaybolmasın diye silmem bile tozunu
Ayak izlerin durur kırmızı terliğinde… Belli belirsiz
Öptüm... yüzlerce kez öptüm bastığın yerleri
Kokladım... yüreğim doluncaya kadar
Sen kokan terlikleri

Bak, saçlarını tarıyor aynada ki hayalin
Yanaklarına kırmızı allık sürmüş
Sararmış çehreni saklamak için
Ah be can, ah be diğer yarım
Gecenin sessizliği bana senden kalan
Sen yoksan gece yalan… Gündüz yalan
Sen yoksan hayat yalan

Kurumuş artık, fırçanda ki saçların
Duvarımın ortasında durur yaşlanmayan resmin
Yıllara kırgın çerçeve, gözyaşından buğulanmış cam
Odanın karanlığında seslenir bakışların
Pijamamı giymemi söylüyor, üşütmeyeyim diye
Beni hala sen mi düşüneceksin be kadın
Ben beni unuttum sen gideli, biliyor musun?

Öpmeden uyumazdım seni bilirsin
Resmindeki ıslaklık dudak izlerim
Bak şimdi senin sızını çeker yorgun dizlerim
Sanma ki çekip gittin de ben yalnızım
Seni düşünürüm.. seni yaşarım... seni anarım
Beni hala çağırmadın yanına ona yanarım

Çocuklar topladılar elbiselerini dolaptan
Bir mavi gömleğin kalmış bir de eski pijaman
Her gece giyinirsin kimsenin haberi olmaz
Açarım yorganımı girersin koynuma sessizce
Ve her gece seni seyrederim, sabaha dek
Gözümü kırpmadan…..
Nefessizce

17.10.2009/Samsun