1. Kitap "Duygu Damlaları " -Samsun

Hele bir Toptepe’den bakıversen Samsun’a
Dağların yamacından deniz seyreder şehir
Ortada Mert ırmağı suyunda yüzen suna
Evlerinin gözleri denize bakar zahir

Çocukluk anılarda kalan Yeni Mahalle
Yıkılmış, deniz dolmuş, her taraf yeşil alan
İnsan gücüyle gelmiş Karadeniz bu hale
Sakin ve durgun liman bize denizden kalan

Hipodromun yerinde şimdi koca stadyum
Ve de küçük sanayi, sıra sıra dükkânlar
Denizler doldurulmuş ne sahil var ne de kum
Şimdi hatırlamıyor geçmişi unutkanlar

Beton üstünde iner koca şehir denize
Saat hane meydanı ve yanında Subaşı
O tarihi Samsun’u hatırlatıyor bize
Kökcüoğlu gözleri toraman tepe kaşı

Kadıköy’ün üstünden dalgalanır saçları
İlyasköy ve de Hasköy, Belediye evleri
Apartmanlarla dolmuş dağların yamaçları
Elli altılarda var binaların devleri

Eski neşe kalmamış küçücük lunapark’ta
Anılardan silinmez eski Samsun fuarı
Betonlar arasında şehir sıkışmış çarkta
Yürekler parçalıyor bir şehrin ahu zarı

Hele bir kışlaya çık kördüğüm olmuş bu kent
Mavi kumaş kenarı yeşille oyalanmış
Cumhuriyet meydanı yollar olmuş labirent
Caddeler insan seli duvarlar boyalanmış

Aç kaldıkça insanın sararmış betin benzin
İşsizlik oranında hala rakipsiz misin?
Hey gidi bir zamanlar koca Karadeniz’in
İncisi olan şehir söyle sahipsiz misin?

İlçem Çarşamba lakin ilim Samsun’dur benim
İstemem, insanında nokta kadar bir elem
Coşari’yim her cümle dilim Samsun’dur benim
Derdini haykırmaya yeminlidir bu kalem

26.02.2011 /Samsun