Gece basıp giderken umursamadı beni
Yusuf gibi kuyuda öylece kalakaldım
Her aşkta terk ediliş mezar kadar soğuktu
Zemheri ortasında öylece donakaldım
İnsansın insanlara güvenip sarılırsın
Duygusal yaratıksın çıt diye kırılırsın
Doruklarda gezersen aranıp sorulursun
Yerlerde yuvarlandım canımdan cana kaldım
Aşka aşık yürektim aşklara erk edildim
Adam gibi sevdikçe kalplere zerk edildim
Güneşe bel bağladım akşama terk edildim
Günüm uçtu elimden gecede sona kaldım
Beden yoruldu bitti, umut ufka seğirtti
Çektiğim bunca çile koskoca ömre yetti
Bu şair aşk uğruna ne nefesler tüketti
Uçup gitti hayaller bir soluk fona kaldım
Onunla aç kaldım ben, yine onunla doydum
Yazın onunla yandım kışın onunla buydum
Otuz dört yıl onunla bir yastığa baş koydum
Ben zaten hep onundum her zaman ona kaldım
Sanmayasın bu adam sana karşı bivefa
Vicdan azabı oldu çektirdiğim her cefa
Coşari anladı ki aşktan öteymiş vefa
Ey vefakar kadınım, ben benle sana kaldım
17.07.2011 /İstanbul
İbrahim CoşarKayıt Tarihi : 6.8.2011 10:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ifadeler şiiri okurken su gibi
takıntısız pürüzsüz satır geçişleri
mükemmel
finişe yaklaştıkca heyecanı artıran
bir paylaşım olmuş
kutlarım şair yüreğini
Hayırlı Ramazanlar.
Kutluyorum Dost.
Selamlarımla..
TÜM YORUMLAR (4)