Bire Yedi Şiiri - Öznur Karayumak

BİRE YEDİ

Daha sökmeden alfabeyi
Vatan, bayrak yoluna baş koyar Türk
Gönlü yüce, vicdanı hür,
Gözü kara, kini beter

Gül kokan toprağına canından can düşerse
Mislince ödetir
Bir dökülür kanı, yedisi doğar
Ve boğar bağrındaki haini

Dalından kırılan emek...
Ayağı topal, kolu kesik evlatlar
Dağ gibi, gencecik…
Gücü kendine münhasır
Dağlarımdan kopan dik bakışlı kartallar!

Dişlenen, kemirilen, kanayan yüreklerle
Geride kalan sabahı ah dilli, bağrı yanık analar
Ateş düşen ocaklar feryat figan

Kör bakan sakanın taşırdığı sabır
Baş koyduğum yollar...
Kabına sığmaz dik baş,
Al bakışlı deli ruh köpürür
Yeter ya/Hu!
Kınından çıkar kılıç...

Ahdım var!
Sinecek hainliği yedi düvelin!
Kim vurduya gitmeyecek kınalı koçlar!
Sağrısında yangısı, ağıt dizen türküsü
Susacak feryat, susacak isyan...
Gül yerine mayın süslü tarlada
Pusuya tükürecek Türk kanı
Bire yedi doğarak

23.Nisan.2008, Öznur KARAYUMAK
"GÜNLERDEN VUSLAT" Şiir kitabından