Onur BİLGE
“Hüzün Gülü,
Yalnızlık nasıl yer bitirir, nasıl boğar insanı! Bir başına kaldığında anlarsın beni. Kendinle arkadaşlık etmeye başlarsın. İçindeki biriyle…
Bir yerden bir şey alırken: “Gel bakalım buraya!” dersin ona. Eşyalarla konuşursun. Kendi kendine talimatlar verirsin. “Şimdi bir çay koyayım ocağa…” dersin mesela ve başlarsın anlatmaya. Sanki işiten biri varmış gibi…
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Devamını Oku
Alıp başımı gitmeyi yollar boyunca
Seyretmek bir bozkır akşamını camından bir otobüsün
Masal şehirlerini geçerken hızla
Çok sevdim bir zamanlar, seviyorum yine de
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta