Onur BİLGE
“Can Damarım,
Ben kendimi yok sayıyorum. Adem’im diyorum ama ben kendim için yokum. Beni ben yok ediyorum. Sen beni yok etmedin. Yok edemezsin! Ne beni, ne bendeki seni, ne de yazdıklarımı! Bilesin!
Senin için bir satır bile yazmayacaktım aslında ama duramıyorum. İçimde: “Yaz! Yaz! ” diyen biri var. İçimde, içime sığmayan bir yürek, yüreğime sığmayan devasa bir sevgi var. Güzellikler fışkırıyor ruhumdan, kâğıda taşıyor. Kan gibi sevda dolaşıyor özümde, kan gibi...
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne



Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta