Onur BİLGE
Bir gün baş başa kaldık dedeyle. Duygu ve Ahmet’ten başka kimsecikler yoktu etrafta. Herkes bir yerlere gitmişti. Fırsat bu fırsat diye usulca sokuldum yanına ve kaldığımız yerden dinlemek istediğimi söyledim. Onun da efkârlı bir zamanıydı mutlaka ki hiç üstelettirmedi. Başladı anlatmaya, hiç kesmeden dinledim.
"Balıkçı yazgısı… Bugün değilse ne gam, belki yarın… Belki yarın… Belki yarın…
Hep beklilerle, yarınları bekleyerek geçti hayatım. Her gün gelene şükrettim, geleceğe dua ettim. Hep ümit ettim. Hiç yitirmedim ümidimi. Aksi halde iyiden iyiye çökerdim. Kendimi en bedbin hissettiğim zamanlarda çevremdeki nesneleri seyrettim. Güzellikler aradım çeşitli yaratıklarda. Bir çiçekte, bir böcekte, ağaçta kuşta… Onlarla avunmaya çalıştım. Dağıtmaya çalıştım efkârımı, acımı. Dindirmeye sızımı...
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta