Onur BİLGE
“Tek Dileğim,
Zaman zaman bir iç sıkıntısı, çatlama raddesine getiriyor beni. Birileri varmış ya da yokmuş, değişen bir şey olmuyor. Sebepsiz hem de… Ağlasam geçer mi acaba? Ya da çıksam dışarıya, vursam kendimi dağlara! “Yalınayak başıkabak…” derler ya, işte öyle! Gitsem gidebildiğim kadar… Kendimi kaybedercesine yürüsem!
Mecnun’un çöllere vurması gibi kendisini… Kendi kendime konuşa konuşa… Ne söyleyeceğimi de bilmiyorum ya… Galiba yine sadece adını tekrarlamak gelir içimden. Ne gelecek başka? İçimde ne varsa dışarıya o çıkacak. İçimde senden başka kimse yok ki!
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta