05 Yüreğimizi Biz Bedevîler Yurdunda Yit ...

Apostol'la Elli Sekizinci Sayfanın Derkenarı

1/:
Sihir anında sisli çıralar yanar,
Anar sevdamızı uzak illerin Harut'u,
Marut'sa iade eder meta simyayı sahibine.
Yani yar illeri yine som sevdaya kesilir,
Ve söner ışığı aysız gecelerde atık rüyaların,
Unutulan anıların,
Gölgesi vurur flu bulutlara,
Dirilmenin arefesinde yürek atışlarıyla.
2/:
Bir kervandır kader be mirzam...
Bir öksürür, bir yürür.
Deveci başı kendi kendine türkü yakar,
İnce yollar arar beynine mecnun,
Zamanı soğuran dilsiz izansız çöllerde dolanarak,
Biz ise kendimizi ararız soluk pusulalarla,
Kutup yıldızının mahçup gecelerde perdelendiğinde.
Yani yar illeri yine som sevdaya kesilir,
Ve söner ışığı gözün zifir ilinde,
Ve aysız gecelerinde yarsız rüyaların...
3/:
Sivri yüreğimizin kıraç eteklerinde deniz feneri,
Bize düşen tek iz olur aynamızda.
Hangi yayla ve ovadadır bilemeyiz yitik sevilerimiz,
Bulamayız sisli omuzlarını,
Flu anılarımıza oturan kaf ve küf dağlarının.
Yüreğimizi bedevîlerin yurdunda yitirdiğimiz doğrudur,
Ve onların kıvrık hançerleri kın bilir döşümüzü,
Ve leylalar akan kanımızda aranır mecnunlarını,
Tutsak düşer bedenimiz çarnaçar,
Kıl çadırlar arasındaki yırtıklara,
Yabana salınan hecinler taşır ağıtlarımızı,
Geride salt beynimiz kalır acıları duya duya...
Bir kuyuya daldırılmak kalır fakire,
Sana ise çıkrıktar olmak düşer has bahçelerde.
***
Ama kozmik bir hızdır mirzam,
Mekanaşırı da olsa karşılıklı sevmenin serüveni,
Hıza eş değilse şahım,
Bana kendi sahrama diz üstü düşmek kalır...
Bedenimi el alır, yüreğimi yel...
Şiir tutup kaldırır yerden beni ancak ruhumu alır.