05 Taş Devrinin Aşk Avcısı

Apostol'la Doksan Birinci Buçuk Sayfa Dibacesi

1/:
Bir yanar,
Bir bozarır aşk, ışıkla öpüşünce.
Öpüştüm ışıkla yanak yanağa.
Sonra kadehime seni de doldurdum...
İki parça buzlu şiir attım içine,
Ardından içmeye ve yazmaya durdum.
***
Böyle bir hikayet benimkisi:
Tarih tarafından rüzgar esiyordu.
Savaşlarda güçlendirilecek olanlar belli oluyordu. Yani yangında ilk kurtarılacaklar... Ki son derece kötü bir kişidir yalancı kronolojistler. Put satıcısı lardestek'in ruhu mu kutsal ruh? Soralım kendimize. Mezar eski mezar. Yatak yeni. Parlak aliminyumdan kılıçlarla tutunulmaz kronolojiye ey vakt oğulları. Kabaralı takımlar ve onlardan arta kalan ölüler atlarının eyerindeler hala. Ölülerini kayadan oyulmuş mağaralara gömüyorlardı yerli Burbonlar. Mağara da istenen karanlık oluyordu. Ağzına büyük bir taş yuvarlanıyor ve kapatılıyordu istenmeyen tarih ve aşk. Mersiyeler şiirde yer tutuyordu bir zamanlar.
Ya şimdi?
Yine hüzün bastı fakiri.
Lan Apostol doldur bir daha!
2/:
Böyle bir hikayet benimkisi.
Kara maşlakhalı bir keşiştir şimdi narsizim.
Kararsız vicdanlarda gezinen çekingen ışık kaçıyordu geldiği yıldıza geri. Yecüc ile mecüc cücelerini övmek şart koşuluyordu meyhanenin sol cenahında. Ol nedenle makamla okunan kutsal ilahiler duyuluyordu arada bir. Bu ilahilerden oluşan kitap şiire örnek oluyordu bakarsın. Ve bakıyordum ben de. Teber olarak da biliniyordu aşk ve şiirin tarihi yazan kalem. Şiirlerin birçoğu insanoğlunu son anında yalnız koymuyordu.
Eş oluyor, eşlik ediyordu.
Bir kâhin kardeş yol gösteriyordu aşık adama.
Kenanlı kötü ruhlar kabirleri soyuyorlardı gecelerden bir gece.
Meyhane tedirgin tedirgin sallanıyordu.
***
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordu fakir...
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordu.