05 Kaçırdık Kader Kuşlarını

Apostol'la Elli Altıncı Sayfaya Dibace

1/:
Laf aramızda mirzam,
Kaçırdık kader kuşlarını...
Ve arka cebimizde her daim yedek bir sevda,
Son yemekten artakalan,
Ve unuttuğumuz bir mendil gibidir arzularımız,
Artıkları siler ve atarız anılar mezarlığına.
Oysa aşklarla ıslanan ellerini gizlemendir ayıbın,
Kaybınsa değersiz sandığın bir daimondur ruhlar aleminde.
Eser ya saçlarında geride kalan o eski rüzgar,
Öylece sensiz ve kalbi kırık bir avuntu gibi mirzam,
Bu yüzden acılarla dokunmadı mı zaman,
Ve kayan yıldızlar gibi geçmedi mi yıllar,
Ve geceyi örseleyen ökse çiçekleri,
Hüznü sökmedi mi yüreğimizin derinlerinden?
Ben de giderim belki şimdilerde sırat üstünden,
Kaçırdığım kader kuşlarının ardından.
2/:
Bu an hasat anıdır,
Ve gözyaşının kurak sokaklara serildiği zamandır,
Kaçırdık kader kuşlarını...
Yanandır özlem cehenneminde kalan yarının.
Bil ki anımsaman içindir düşen her iz mekana,
Haydi hatırlasana...
3/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi:
Yazardı da adını kavak ağacına bir ince damar,
Bulutların ötesinden damlardı penceremize damardaki kan,
En sevdiğimiz en çok unuttuğumuz olurdu oysa,
Ancak sadık bir dosttur belki de şiir,
Çünkü tutup kaldırır stepten özümüzü,
Ancak ruhumuzu alır özünü yaşatmak için.
Ama hızdır mersiyeyi nesirlerden ayıran,
Yani hız, hıza eş değilse şahım,
Bize kendi sahramıza diz üstü düşmek kalır...
Bedenimizi el alır, yüreğimizi yel...
Ardından içmeye ve yazmaya durur maharetli her el.
***
Kaçırdık kader kuşlarını eyvah...
***
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordu fakir...
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordu.