05 Bir Napolyon Gibiyim Puvatya'da ve Aşkta

Apostol'la Doksan Birinci Buçuk Sayfa Dibacesi

1/:
Kadehime kekrek zamanı da katarım nihayeti...
Ardından içmeye ve yazmaya dururum.
Böyle bir hikayet işte benimkisi.
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Tarihin belirsiz bir anındayım. Ebu simbel tapınağından akka'ya akan susuz dere yatağı gibi. Ve bir cüce napolyon gibi kompleksini bürünmüş bir meyhanedeydim. Belki biraz sonra güzelleşecekti buradaki herbir şey. Ama şu anda tenhaydı yüreğim. Şiir uykudaydı. Ölüm ölecek can bekliyordu. Bilirsiniz Apostol gidisini. Son bozgunları kıvırıp tarih dersi yosmalarına oryantal kutlamaları yapmakla meşguldü.
2/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi:
Kantaroğulları ve baronların gizli kırıkları için saltanat külahı yapıyordu. Bense şimdilik içiyordum zamandan süzülen taçlı muşmula şerbetini. Ve puvatya savaşının artakalan acılarını. İçiyordum anasını satıyım. Vildanlar içki sunuyorlardı. Burnu büyük lordlar içindi her şey. Ve savaş kaçkını yarım zaferlere ayrılıyordu ölümün en kırmızısı. Aşkınsa en pembesi tabii. Ama her dikişte ateş kupalarını bir volkan patlıyordu Java yönünden.
3/:
Ve ey şiirsever ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi:
Zaferlerin bayrakları yırtılıyordu. Kaleler en zayıf hattından yıkılıyordu molozları saçarak ayaklarımızın altına. Hatta bayrak gönderlerini kıpkırmızıya kesiyordu makasdarlar. Usulca soruyordum Apostol'a 'Bu da neyin nesi? ' diye. 'Boş ver.' diyordu. 'İmitasyon... Boya yani.' O zaman şaşırıyordum ki Erciyes bile şaşırmaz temmuzda yağan karın altında böylesine. Unutmam gerek oluyordu az evvel olanları.
***
Diyordum:
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordum.
Böyle bir hikayetti işte benimkisi.
Bizim Apostol da anasının gözüydü yani. Zafer mafer iplediği yoktu. Ağzımı koluma silip bir şaplak indiriyordum hergelenin Kamçatka yarımadasına. 'hop! .' diyordu. 'Burasını Anafartalar mı sandın hergele? ' Gel de gülme.
Kadehime kekrek zamanı da katıyordum nihayeti içmek için...
Ama hız, hıza eş değilse şahım ne yazar?
Bana kendi sahrama diz üstü düşmek kalırdı anılarımda...
Bedenimi el alırdı, yüreğimi yel...
Şiir tutup kaldırırdı yerden beni,
Ancak ruhumu alırdı kesin.
***
'Lan barba ikiletme de doldur,
Şıradan olsun itin ölümü,
Atın ölümü şeytan suyundan...'
Diyordu fakir...
Ardından içmeye ve yazmaya duruyordu.