05 Ben Her Gece Kendi Türkümü Yaşarım

Apostol'la Kırk Altıncı Sayfa Derkenarı

1/:
Ara verelim aşka,
Ve nakarat mahallerinde ritmik saymaya.
Biliriz ki dersi simyadan,
Aşkı aramamız boşa zaman kaybıdır koçaklamalarda.
Ay, aysız gecelerin süsü yar,
Penceresiz bir duvardır sensizlik,
Ve o saldırgan surlara dönmenin anlamını kim anlar peki?
Yani ışk'sız seyr aşksız yoldaşlıktır fezada.
Hatırlar mı bilmem yinelenen davranışını beyin,
Ama unutmak olmaz anıların arzulu ayrıntılarını,
Ve seni ve yarını...
2/:
İşte böyle bir hikayet benimkisi.
Ve ben her gece kendi türkümü yaşarım buralarda an be an,
Ama sen yoksan unutulmuştur çorbaların tadı tuzu,
Ufku gri ve çiçeksiz bir zalim çarşaf...
Ben seni sararmış bir bıyık diye bilirim,
O yüzden cıgara yapraklarında yeniden sararım düşlerimi,
Ve kırılmış göz yaşı şişelerini yalnızlığımın,
Bir aynanın serinliğinde gezinir ya sarı güneş,
Toplar ya tüm arzuları,
Zavallı ve bir avuçluk kapkara kavuçuk zaman içinde,
O dem bana pörsümüş bir cilt ve derin kırışıklıklar kalır.
Şiir tutup kaldırır kederimi topraktan ancak ruhumu alır.
Ama hız, hıza eş değilse şahım,
Bana kendi sahrama diz üstü düşmek kalır...
Bedenimi el alır, yüreğimi yel...
Dedim ya bencil bir şiir tutup kaldırır yerden beni,
Ancak ücret olarak ruhumu alır.