05 Av Neslinin Aşkı Uşşak Makamındandır

Apostol'la Yüz Ellinci Sayfa Dibacesi

1/:
Ve zamandır döner helezonik bir form ile,
Av neslinin aşkı uşşak makamındandır.
Kuzeydoğudan uzanır kitabın en kavisine,
Bir altın ülkenin topraklarının,
Damla damla gümüşi can düşer her zerresine,
Her hücresine aşkın iksiri dercolur savaşçıların.
Oysa kadim uygarlıkların düşmanları da,
Bir bir dökülürler sayın ki kayısı ağaçlarından,
En parlak ödüllerin verildiğini görür insan kendine,
Kimi zaman yaşam ile,
Bazen de ölüm ile altın kaplar içinde.
2/:
Ve ey şiir ve destan sever naif ademoğulları...
Böyle bir tarihi kezzabdı benimkisi herhangi bir koridorda:
Arz hamam gibiydi. Sıcak ve buğulu... Yani kir ve su üstüneydi tüm efsaneler. Hamamdarın da beladaydı zavallı başı. O da çektiği sifonla sürükleniyordu sabaha karşı. Kent lağımlarını dolduran kan ve irindi. Herkes kendi çamaşırlarını yumalıydı kanımca. Ve kendi şiirlerini ırlamalı... Cilalı devir bebelerinin inceli kalınlı sesleri, av neslinin uşşak makamından çenlemeleri... Dinosun burgu gibiydi zamanın en ince karnında tükenen nesli. Ve Ademce lisanıyla ilkel ağıtlar... Koygun karanlığı yırtarak tarih, ta uruk kentinin daracık sokaklarına kadar uzanıyordu, diye not düşüyordu köşedeki masaya mezarını kazan şerefsiz şair. Elleri kan, dudağı şarap, yöresi ölü şiir... Av neslinin aşkı uşşak makamındandır.
2a/:
Ve ey şiir ve destan ve aşk sever savaşdar ademoğulları...
Böyle bir tarihi herzeydi benimkisi herhangi bir diyarda:
İşte orada... Pereya Hirodes bir kraldı. Adı epik parşömenlere kayıtlıydı. Ama işte o da sonunda merhum sıradanlara karışmıştı. Ve işte buradaydı. Oğlu Antipaya ise dua ediyordu hanemize dalarken. Ve kuzeydoğu topraklarının can düşmanı lord Filipus'a verildiğini duyuyordu, tabii ki bir kez daha ölüyordu. Bize ise onunda karmaşık destanını yazmak düşüyordu.
3/:
Bu muydu tarih-i şahsin lan Ap?
Yaza durduğun yedi ceddinden beri? ...
Bu muydu hanedanların kutlu evliliği?
Kutsal bir kuralı çiğnemek gibi bir şeydir oysa ihanet,
Yasaya karşı durmak da yiğitliktir dersin ya kimi zaman,
Aman be Apost, sakın kendini yad yaranlardan.
Aşıkpaşazade sorar mı bilmem:
Aykırı diye reddetmek olur mu celal baba tarihçesini?
Eğer sevda üstüneyse tasavvuf şiirleri,
Olmaz, olamaz, olmamalı der kimileri.
Ki bizce de...
Av neslinin aşkı uşşak makamındandır.
Burada aşka karşı çıkan çölde suya da direnir,
Çölden kaçkın isyankarları tutuklatıp son hudutta,
Öldürttüğünü herkes bilir her hükümdarın.
Yarınsa yalnızca aşka aittir...
***
Ve ey şiirsever naif ademoğulları...
Böyle bir hikayetti benimkisi herhangi bir tarihte:
İşte bu nedenle içiyordum anasını satıyım.
2/:
Daha bitmeden karanlık kupamdaki şiir artığım:
'Lan barba' diyordum varsağ agzıyla destansı destansı,
'Bir daha ikiletme de doldur,
Mavi şıradan olsun itin ölümü,
Arap atının ölümü ise öbek öbek şeytan suyundan...'
Nasılsa av neslinin aşkı uşşak makamındandır.