Onur BİLGE
"Can Tanem,
Saatlerin durduğu gibi takvimler de dururmuş ve insan, yapraklar arasında unutulan güller gibi kururmuş.
Ummaktan bıktım, beklemekten usandım. Ne zaman geleceksin? Ne zaman alacaksın tozlu raflardaki kitapların arasından içinde bulunduğum kitabı? Öylesine çevirirken yapraklarını, karşına çıkıversem, belki hatırlamazsın bile beni oraya bıraktığını. Zaten tanıyamazsın! Ne üç boyutlu halimden bir eser kaldı, ne canlılığımdan, ne de renklerimden… Işıksız kaldım, soluksuz kaldım, sarardım soldum hasretinden!
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta