04 Gönlümde Patlayan Bir Sevda Volkanıdır.

(Asuman'a, Yüreğimden Sekizinci Mektubumdur.)

1/:
Ateş ve al basar gurbet gecelerini...
Yanarım kendi harımla,
Ve pişerim ben düşük derecelerde bile,
Ve ah ederek evrilen bir zaman burgacında,
Yani aşkımın can eşiği cehennemde ünlem halinde,
Bitmez tükenmez bir gecenin resmidir,
Yüreğimdeki serüven için çizilen,
Nerededir bilinmez o ayazın körüğü?
Ve hani diye sorar ya arzusunu bir yanık adam,
Ellerini dolandırır akşamın hendesesinde,
Bir karede suretlenir sevdanın yalın sesi.
Ateş ve al basar gurbet gecelerini...
2/:
O türkü yanığı ses mi ne?
Ne mi ateş ve al gurbet gecelerini basan?
Gönülde patlayan zaman, zamanda devinen sevda,
Ya da yalnız yüreklerin zamansız volkanlarıdır,
Ya da bir serçe serzenişi desem inanır mısın?
Kaçırır mısın rüyamdan gözlerini?
İşte orada kazaya döner kader,
Ateş ve al basar gurbet gecelerini...
3/:
Tek başıma değilim bu şiirin özünde,
Dağların da bu halimde dahli vardır ister istemez,
Çünkü ırmakların damar cidarını bedenlerinden,
Gurbetime bağlanan yoları yüreklerinden oymuşlardır.
Amansız volkanları yalayanlar ise lavlardır,
Bidayette unuttuğumuz imbiklenmiş anılar.
Beynimizi zorlayansa acısıdır bir yıldızın,
Ve aşka düşen kırağısıdır ayrılığımızın,
Mavi kandır kına kızıllığında yakılan üstümüze ise.
Bizi çağıran her sese,
Şiir yakışımız işte bundandır...