Öfkeye harmanlı ruhlarının hücreleri,
Birbirlerine çarpa çarpa ölüyorlar
Kendi korkularının eteklerinde.
İsrafilin, köleleri aciz kılan borusuna dikmişler
Işıksız gözlerini.
Ah bir üfleyiversede,
Yeniden dirilseler korkunun olmadığı bir "cennete".
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta